Prolog.

- Przestań do cholery! Nie potrzebuję Cię i tej Twojej, kurwa, matczynej troski. To jest moje i wyłącznie moje życie. Ja decyduję, rozumiesz?!
- Rozumiem..-z jej oczu spłynął strumyk gorzkich łez.
- No to super. Nigdy się o mnie nie martwiłaś, zawsze liczyła się tylko praca, a teraz, kurwa, idealna mamusia się znalazła. Nigdy nie było Cię przy mnie, kiedy Cię najbardziej potrzebowałem. Nigdy, rozumiesz?! Nigdy! Mam już 18 lat i nie masz prawa już decydować o tym, co będę robił, a czego nie. Ha ha, z resztą nigdy nie decydowałaś. Zawsze byłem zdany sam na siebie. Być może dlatego wstąpiłem do tego gangu. A raczej nie „być może”, ale na pewno. I jak widzisz świetnie mi idzie. Widzisz?! Radzę sobie. Jak zawsze sam daję radę, bez niczyjej pomocy. Bez Ciebie. Czasem zastanawiam się, czy Ty w ogóle kiedykolwiek mnie kochałaś. Nie spędzałaś ze mną nawet 10 minut dziennie. Więc nie wiem, czy można nazwać to miłością. Więc nie pierdol mi tu teraz, że się, kurwa, troszczysz. Najlepiej będzie jak w ogóle o mnie zapomnisz. Ja już podjąłem decyzję. Moje miejsce jest tam- w Compton. Więc żegnaj, Matko.

Wybiegł z domu, odpalił swój wóz i z ogromną prędkością ruszył w stronę miasta. Nie czuł bólu. Nie wiedział, jak bardzo swoimi słowami zranił własną matkę, która całe życie starała się, aby miał dobry start. Nawet nie zdawał sobie sprawy z tego, jak szybko się przemieszcza. W głowie miał tysiące myśli. Jechał tak szybko, że nawet nie zauważył czerwonego światła i przejścia dla pieszych. I wtedy wolną woń lipcowego, ciepłego powietrza zagłuszył pisk opon. 
- O, kurwa. – zaklął w myśli. 
Wysiadł szybko z samochodu, a jego oczom ukazała się piękna, młoda dziewczyna w kałuży krwi, którą właśnie potrącił.

~*~

Nowy blog, który będziemy pisać ( Lucy i Daria ). Ten będzie o Justinie i Rose. Mamy nadzieję, że wam się spodoba.

czytasz = komentujesz